میان دست من و تو هزار فرسنگ است
غریب مانده دلم بی وفا دلم تنگ است
سراغ چشم ترم را چرا نمی گیری
مگر جنس دل نازک تو از سنگ است
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

کسی که رنگ پریدگی خزان را ادراک کرده باشد به نیرنگ گل های رنگ رنگ دل نخواهد بستبه  بی وفایی چون تو دیگر  هرگز اعتماد نخواهم کرد
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
به خیال کدامین آرزو ، صفای با تو بودن را از ما گرفتی ای بی وفا ؟

.

.